Re: Chłodzenie i ogrzewanie
W nadajnikach zastosowano niezależne układy chłodzenia powietrzem i przez odparowywanie wody .
Układ chłodzenia powietrzem:Załącznik:
chlodzenie pow.jpg [ 252.16 KiB | Przeglądane 24876 razy ]
Składał się on z dwóch oddzielnych kanałów o dużym i małym ciśnieniu. Wentylator małego ciśnienia
doprowadzał powietrze do szczelnie zamkniętego nadajnika , chłodząc jego wnętrze i zapobiegając
dostawaniu się kurzu do nadajnika . Kanały wentylatora dużego ciśnienia doprowadzono bezpośrednio do elementów wymagających dodatkowego chłodzenia , jak szklane bańki lamp mocy, niektóre kondensatory ceramiczne , itd…
Kanał dużego ciśnienia doprowadzono dodatkowo do podwójnej podłogi kontenerowych części nadajników . Umożliwiało to w przypadku eksploatacyjnej konieczności utworzenie wyprowadzenia chłodniczego praktycznie w dowolnym miejscu nadajnika przez wycięcie w podłodze i zamontowanie kanału . Obydwa wentylatory umieszczone były w komorze czerpania , do której doprowadzano powietrze przez specjalny filtr z komory mieszanej . Oprócz wentylatorów, w komorze czerpania znajdował się termostat sterujący dopływami powietrza do komory mieszania . Dzięki żaluzjom komory mieszania (sterowanym termostatem ) możliwy był w zależności od temperatury w komorze czerpania dopływ zimnego powietrza z czerpni znajdującej się poza budynkiem radiostacji , lub ciepłego powietrza z kanału odpływu powietrznego nadajnika . Temperatura powietrza w komorze czerpania wynosiła w ten sposób zawsze 18’C . W skrajnym przypadku bardzo niskich temperatur zewnętrznych powierze krążyło w układzie zamkniętym .
Układ chodzenia lamp (wapotronów ) przez odparowanie wody :Załącznik:
wapotron.jpg [ 197.31 KiB | Przeglądane 24876 razy ]
Lampa mocy znajdowała się w szczelnym pojemniku w którym poziom wody regulowany był automatycznie w zbiorniku regulacji poziomu wody . Podczas pracy woda w pojemniku lampy znajdowała się stale w stanie wrzenia .Para wodna doprowadzana była do wymiennika ciepła , w którym skraplała się całkowicie lub częściowo . Zależało to od temperatury otoczenia wymiennika , lub od dodatkowych odbiorników ciepła , np. dla zewnętrznego obwodu centralnego ogrzewania budynków stacyjnych . Skroplona w wymienniku para wodna wracała w postaci kondensatu do pojemników lamp uzupełniając poziom wody . Nie skroplona część pary wodnej z wymienników ciepła dostawała się do umieszczonej wyżej (na dachu budynku) chłodnicy żeberkowej i skroplona wracała przez wymiennik do pojemników lamp. Chłodnica żeberkowa była otwarta od góry ( połączona z atmosferą) . Na jej wylocie znajdował się termostat regulujący prędkość obrotową wentylatora chłodzącego .
Rewelacją zamontowanego w radiostacji układu chłodzenia przez odparowywanie był fakt niestosowania w tym układzie rur metalowych. Wszystkie przewody parowe i wodne wykonane były z wytrzymałego na temperaturę polipropylenu . Dzięki temu nie występował problem zabezpieczenia antykorozyjnego rur i w znacznym stopniu ułatwiony został montaż systemu. Mechaniczna i termiczna obróbka rur plastikowych była nawet w najprostszych warunkach warsztatowych szybka i łatwa . Regulacja poziomu wody w układzie, kontrola i system alarmowy były sterowane pływakiem magnetycznym w zbiorniku regulacji wody .