Nigdy podczas robienia zakupów w internecie nie sparzyłem się tak, jak na częściach do tego cholernego pulpitu. Najpierw pseudo aukcje i nieuczciwy sprzedawca na FB z Żabnicy, a teraz cwaniak ze Sprzedajemy.pl.

Dwa zdjęcia pulpitu EN57 wykonane prze zemnie podczas praktyk w MD Grochów ponad 25- lat temu. Jednostka świeżo po naprawie głównej. Typowy kibel warszawski lat 90-tych.
Zwróćcie uwagę na jakość odświeżenia pulpitu. Wtedy przed malowaniem zdejmowano zanitowane tabliczki opisowe i umieszczano je ponowie po pomalowaniu. Malowano natryskiem. Parę lat później, modernizacja starego kibla polega tylko na obmalowaniu pędzlem tabliczek i zamalowaniem na czarno maskownicy zamka "kwadratu" do otwierania pulpitu. O drukowanych napisach nie mówię, bo zmieniły się przeznaczania niektórych "zetek" z biegiem lat, a oryginalnych matryc w Mińsku Mazowieckim nie było. Stąd opisy z drukarki przemysłowej.

Więcej zdjęć z moich praktyk kiedy indziej, gdyż leżą gdzieś w albumie w zawalonej komórce. W domu miałem tylko dwa pod biurkiem.
Jednostki typowo warszawskie charakteryzowały się srebrnymi okręgami manometrów - jak w oryginale oraz zupełnie innymi sygnalizatorami SHP i CA - co widać na fotce. Ta konkretna otrzymała również nowy (jak na tamte czasy) panel otwierania drzwi z "19-stki".
Niestety nie pamiętam jej numeru.
Później po restrukturyzacjach PKP i powstaniu różnych spółek i przesyłaniu kibli po różnych DOKP (wiem, stara nazwa) powstał burdel z wyglądem pulpitów. Każdy kibel miał swój i jedyny w swoim rodzaju. Raz czarny, raz szary, innym razem młotkowy itd. Ale to tyko kolor, prawdziwe zmiany były indywidualne - np. dodatkowe przełączniki i lampki do sygnalizacji SBL lub przyciski późniejszego interkomu. W każdej jednostce w innym miejscu.

Zapomniałem jeszcze o przełączniku blokady drzwi i sygnalizacji SOD oraz samej sygnalizacji blokady drzwi. To dopiero była inwencja twórcza majstrów. Każda jednostka miała lampki w innym losowym miejscu.

Album znalazłem i parę fotek zeskanuję na dniach lub raczej w weekend.
Tymczasem próbuję odrestaurować panel do wczesnych lat 90-tych.

Trochę krecia robota. Najpierw zdarcie starych powłok, co widzieliście wcześniej na fotkach. Potem podkład, następnie farba szara i na końcu kolor młotkowy. Wszystko w formie natrysku, co przysporzyło mi wielu problemów, których wcześniej nie brałem pod uwagę. Panel ma w dwóch miejscach wgięcia - prawdopodobnie powstały podczas demontażu, ewentualnie eksploatacji. Mniejsza oto.
Tak to mniej więcej po tygodniu zabawy wyglądało i po położeniu szarego natrysku:

A tak, po wielokrotnych próbach natrysku młotkowego. Nie do końca jestem z tego efektu zadowolony ale nie mam już chęci dalej z tym walczyć. Niestety lakier młotkowy ujawnia wszystkie niedoskonałości blachy. Jedyny plus, to bak zacieków i smug od wałka - gdybym malował tradycyjnie:


To tyle z malowania i pudrowania trupa.

W międzyczasie - oczekując na schniecie, zająłem się wykonaniem zespolonego wyłącznika "rozrządu". Są to dwie "zetki" połączone ze sobą, tak aby zawsze w swoich stanach położenia, stanowiły całość.
Kupiłem metrową mosiężną rurkę fi 8:

Następnie przyciąłem ją do odpowiedniego rozstawu "zetek", plus ok. centymetr aby rurka mogła wejść w dźwignie po obydwu stronach. W przyciętą rurkę wbiłem nakrętki M 2,5 z obydwóch stron. Idealnie weszły i się zaklinowały:

Potem rozwierciłem dźwignie "zetek" aby nadmiar rurki mógł wejść i się klinować:

Po złożeniu tak to się prezentuje:


Nie wiem jak to w oryginale rozwiązano, podejrzewam, że zastosowano gwintowaną tuleję dystansową o odpowiedniej średnicy. Niestety takiej tulei dystansowej z konkretnym gwintem i takich parametrach nigdzie nie mogłem dostać. Zmuszony jestem zostać przy swoim sposobie.

Na szybko zrobiłem zdjęcia dwóch paneli. Potwierdza się twoja teoria że co warsztat to pulpity były niczym jedyne i niepowtarzalne w swoim rodzaju dzieła sztuki. Dwa panele i dwie różne techniki artyzmu i druciarstwa .

Dzięki. Tak, właśnie podejrzewałem - inwencja twórcza warsztatu danej elektrowozowni. Co było, tak się zrobiło.
Oryginał wychodził z PaFaWag-u, a potem żył własnym życiem.
Na zdjęciach w internecie, wykonanych z daleka nie widać szczegółów. Wszystko jest ładne i w miarę fabryczne. Jednak po przyjrzeniu się szczegółom, widać na każdym kroku manufakturę. I takie właśnie były pulpity kibli w ostatnich 30-stu latach eksploatacji. Niby takie same ale każdy inny.


Dziś po pracy:




Wiem, fantazja mnie trochę poniosła z tym Vmax 110km/h oraz zmianą przeznaczenia jednego z łączników. Ciekawe, czy ktoś znajdzie zmianę?


Swoją drogą zobaczcie jaki burdel był z kolejnością "zetek". Wszystko wywodziło się z pierwotnego założenia ale po późniejszych modernizacjach i likwidacji górnych czerwonych świateł oraz wykorzystania fabrycznych rezerw w "zetkach" nigdy nie zmieniono logicznej kolejności. W efekcie każda jednostka potrafiła mieć w innym miejscu załączenie radiotelefonu, oświetlenie kabiny, przyciemnienie CA (bo już weszła na to moda) lub reflektora górnego - który fabrycznie nie był projektowany.
Dlaczego w latach 80-tych nie zrobiono z tym porządku i nie ujednolicili? Niby się starali podczas napraw zachowywać klasę i dopracowywać takie szczegóły jak roznitowywanie tabliczek przed malowaniem ale nie potrafili ułatwić życia maszynistom w postaci zmian usytuowania przełączników na bardziej logiczne i jakiejkolwiek standaryzacji. Przecież większość lat eksploatacji tego taboru to były nowe zasady i nowa sygnalizacja.
Pamiętam jeszcze z praktyk, choć też podobny film na YT widziałem ( jakaś stara praca dyplomowa z początku lat 90-tych) jak maszynista wchodził na jednostkę i ją uruchamiał. Zawsze było takie nerwowe latanie rękoma po pulpicie:
- "gdzie tu coś załączyć" To był standard u starych maszynistów. Tu, nie to tu, nie, to oświetlenie kabiny - to może tu. Tak to wyglądało.
Mam gdzieś na dysku oryginalne zdjęcie pulpitu kibla i opis panelu z książki. Po zmianie sprężarek, likwidacji górnych czerwonych świateł i montażu reflektora górnego oraz wykorzystaniu rezerw "zetkowy" (a było ich co najmniej trzy) zrobił się sajgon w opisach nie do ogarnięcia. To też był czas likwidacji wytłaczanych aluminiowych tabliczek opisowych na "zetkach" i sukcesywne zastępowanie je bakelitowymi, a w końcu zwykłymi z drukarek. Czasami było trochę takich, trochę innych i trochę drukowanych. Setki tysięcy złotych PKP przeznaczało na naprawy główne kibli, a przerastała ich zmiana kolejności i dostosowaniu "zetek" na pulpicie aby były umiejscowione logicznie. Logicznie czyli - reflektory z reflektorami, oświetlenia z oświetleniami, a odbloki z odblokami. No niestety, nie udało się tego nigdy ogarnąć.
Wystarczyło zunifikować ale to było za trudne zrobić wszystko po kolei jak na kolej przystało

Wracając do budowy pulpitu.
Udało mi się zdobyć oryginalne nowe śruby do montażu "zetek". Nie są typowe jak na dzisiejsze czasy - czyli krzyżakowe W Castoramie ten przekrój i taki fason nie do zdobycia.
Tabliczki opisowe miały być nitowane jak w oryginale, wprawdzie stosowne nity nabyłem ale stwierdziłem, że nie dam rady domowym sposobem tego równo zanitować. Nie mam narzędzi oraz precyzyjnych umiejętności. Stąd śrubki M2 - i również nie krzyżakowe aby choć trochę zachować klimat PRL.

Dziś trochę elektryki, wreszcie w swoim żywiole - choć na krótko:

Widać rękę zawodowca. Wygląda jak nówka z fabryki. Myliłem się sądząc że kable będą za grube tak jak rozmawialiśmy, jest ok. Ja będę szedł jednak w kierunku zostawienia jak najwięcej z oryginału czyli nawet końcówki kabli z oczkami które zostały zostają i będę dolutowywał cieniutkie przewody do Arduino. Malowania pulpitu i innych części zostawiam tak jak są nie z lenistwa, raczej żeby zostawić tak jak to jeździło

szyldziki jakby z grubszego materiału niż te nowe i chyba nity, ciekawe oznaczenie kolorem czerwonym