W roku 1928 na przekazanych 28 ha ziemi Ministerstwu Poczt i Telegrafów rozpoczęła się budowy masztów radiowych na Radomskim Wacynie na potrzeby służby stałej.
W drugiej połowie 1929 roku zakończyła się budowa według projektu lubelskich architektów budynku stacyjnego i mieszkalnego Radiowej Stacji Nadawczej – Radom.
Pierwszym naczelnikiem Urzędu Radiotelegraficznego w Radomiu był inż. Bałas,
A następnie kolejno inż. Kosakowski i Mieszalski, który funkcję sprawował aż do wybuchu II wojny.

Na przestrzeni lat 1929 i 1939 - wybudowano na Wacynie:
-Trzy maszy o wysokości 100 m każdy wraz z systemem uziemień (w budowie brała udział m.in. Fabryka Lin i Drutu Adolfa Deichsela z Sosnowca.
- Dwa systemy anten krótkofalowych (1936-1938).

W początkach lat 30. londyńska firma Marconi rozpoczęła budowę długofalowego nadajnika radiotelegraficznego mogącego pracować na dwóch częstotliwościach fal poniżej 100 kHz o mocy nominalnej 35 kW, a max 40 kW w antenie.
Nadajnik był dostosowany tylko do pracy telegraficznej. Pracował na lampach firmy Marconi chłodzonych wodą.
Ośrodek utrzymywał między innymi stały kontakt radiotelegraficzny z Kairem i Bejrutem na falach długich.
Lata 1936-38 to czas rozbudowy ośrodka o nadajniki tym razem krótkofalowe. Do ośrodka zawitała nowoczesność pod postacią urządzeń przystosowanych do pracy fototelegraficznej.

Dwa miesiące przed wybuchem II wojny światowej w Radomiu uruchomiono w dwóch nadajnikach krótkofalowych stopnie modulujące.
Od tego momentu rozpoczęto nadawanie programu Polskiego Radia dla Polonii w USA.
Audycje trwały od godz. 12 do godz. 4. W jednym z pokojów budynku stacji urządzono małe studio wyposażone w patefon, płyty i mikrofon. Służyło ono do
wypełniania przerw między audycjami Polskiego Radia.
Jeden z nadajników krótkofalowych o znaku SPN pracował na antenie kierunkowej zawieszonej na słupach drewnianych i był dobrze odbierany w Pekinie i Tokio.

1 września 1939 r. kierownictwo w ośrodku przejął kpt. Nowicki.
2 września spadły na radiostację pierwsze bomby uszkadzając jeden z masztów.

Witam.
Pozwolę sobie wstawić cytat z Gazety Wyborczej Radom, który pośrednio nawiązuje do postu kolegi TAN-a.

"RON na Wacynie skończył 80 lat

Małgorzata Rusek

Był rok 1928, gdy Majorat Mirów przekazał 28 ha Ministerstwu Poczt i
Telegrafów. Tak zaczyna się historia budowy masztów radiowych na
radomskim Wacynie, które dziś przez wielu uważane są za nieformalny
symbol miasta

Darowizna gruntu została zapisana w księgach hipotecznych miasta
Radomia. Budowa budynku stacyjnego i mieszkalnego Radiowego Ośrodka
Nadawczego - Radom, według projektu lubelskich architektów, zakończyła
się w drugiej połowie 1929 roku, co skrzętnie odnotowano w kronice RON
- Radom.

- Nie wiemy, kto ją prowadził, prawdopodobnie jeden z ówczesnych
pracowników. Fakty odnotowywał skrupulatnie, dziś to unikalne źródło
wiedzy o historii tego obiektu - mówi Tomasz Wilk ze spółki Emitel,
która obecnie zarządza masztami na Wacynie. To właśnie on dotarł do
archiwalnej kroniki i fotografii przedstawiających montaż masztu,
urządzenia nadawcze, pracowników, dokumentujących przedwojenną
historię ośrodka.

Na przestrzeni lat - 1929 i 1939 - wybudowano na Wacynie trzy maszy o
wysokości 100 m każdy wraz z systemem uziemień. W budowie brała udział
m.in. Fabryka Lin i Drutu Adolfa Deichsela z Sosnowca. W początkach
lat 30. londyńska firma Marconi rozpoczęła budowę nadajnika
radiotelegraficznego długofalowego mogącego pracować na dwóch
długościach fal o mocy nominalnej 30 kW, max 40 kW w antenie.
"Pierwszy nadajnik był dostosowany tylko do pracy Morsa. Pracował na
lampach marconiowskich chłodzonych wodą - pisze kronikarz i dodaje, że
ośrodek utrzymywał kontakt radiotelegraficzny nawet z Kairem i
Bejrutem.

Pierwszym naczelnikiem Urzędu Radiotelegraficznego w Radomiu był inż.
Bałas, po nim kolejno inż. Kosakowski i Mieszalski, który funkcję
sprawował aż do wojny. Lata 1936-38 to czas rozbudowy ośrodka o
kolejne nadajniki. Do ośrodka zawitała nowoczesność pod postacią
urządzeń przystosowanych do pracy fototelegraficznej. Jeden z
nadajników krótkofalowych zbudowanych w 1938 r. pracował na antenie
parabolicznej zawieszonej na słupach drewnianych i, jak podkreśla
autor kroniki, był dobrze odbierany w Pekinie i Tokio.

Dwa miesiące przed wybuchem II wojny światowej w Radomiu zaczęto
nadawać program Polskiego Radia dla Polonii w USA. Audycje trwały od
godz 12 do godz. 4. W jednym z pokojów budynku stacji urządzono małe
studio wyposażone w patefon, płyty i mikrofon. Służyło ono do
wypełniania przerw między audycjami Polskiego Radia.

"Trzeba zaznaczyć, że profesorowie politechnik urządzali wycieczki dla
studentów, aby pokazać wskroś nowoczesne polskie nadajniki
zainstalowane w Radomiu" - zanotował kronikarz.

1 września 1939 r. kierownictwo w ośrodku przejął kpt Nowicki. "Alarmy
lotnicze początkowo odwoływano, lecz potem przerodziły się w ciągłe.
Naloty kierowały się początkowo na Dęblin, który skutecznie broniła
artyleria przeciwlotnicza. 2 września spadły pierwsze bomby na
lotnisko, wiadukt kolejowy i na Urząd Radiotelegraficzny w Radomiu nie
wyrządzając temu ostatniemu żadnych szkód" - to ostatni wpis z kroniki
Radiowego Ośrodka Nadawczego w Radomiu, jaki udało nam się zdobyć.
Ośrodek w tym roku świętuje 80. rocznicę powstania.

Źródło: Gazeta Wyborcza Radom".

A tutaj są prawdopodobne przedwojenne częstotliwości pracy nadjników w Radomiu-Wacynie.

"55.75 kHz, callsign: SOA60, 40 kW transmission power
58.25 kHz, callsign: SOA70, 36 kW transmission power
62.45 kHz, callsign: SOA80, 40 kW transmission power
64.90 kHz, callsign: SOA90, 40 kW transmission power
76.35 kHz, callsign: SNA20, 40 kW transmission power
80.50 kHz, callsign: SNA30, 40 kW transmission power
81.35 kHz, callsign: SNA40, 40 kW transmission power".

Także w latach 90 ośrodek był AM-owy i nadawało z niego radomskie Radio Ton na 1602 kHz z mocą 1 kW.
Obecnie Radom-Wacyn jest ośrodkiem wybitnie telewizyjno-ukfowym, a jego najblizszą przyszłością będzie MUX-3 dla Radomia i okolic.
Jak ciekawostkę mogę dodać, że niemcy z Wacynia zwineli w czasie okupacji dwa maszty dla Raszyna.
Z Raszyna za pomocą masztów radomskich osiągneli na 224 kHz tylko 70 kW w antenie.
Z dwóch masztów radomskich powstał po odbudowie Raszyna jeden maszt średniofalowy, który chodził na nadajniku baranowickim /dar ZSRR/ z mocą 50 kW na 758 kHz, do czasu /1949 r./ zainstalowania pierwszej 200 kW Tesli i oddania masztu obecnego /powrót na 224 kHz/.

Pozdrawiam
Sławek

Tylko jedna częstotliwość wymieniona powyżej jest „przedwojenna” - 80,5 kHz
Znaki i częstotliwości zacytowane są przez Sławka są "powojenne"
Stacja Radomska po katastrofie masztu w Konstantynowie była przymierzana do roli
stacji pracującej dla radiowej służby czasu i częstotliwości między innymi na potrzeby energetyki (dysponentem miała być Państwowa Dyspozycja Mocy).

Z uwagi na stan wyeksploatowania nadajnika, brak zapasu lamp nadawczych i specyficznej charakterystyki anteny, koncepcja upadła.
Radom "długofalowy" zakończył swa pracę definitywnie pod koniec lat 90.

Pozdrawiam