Pierwszą Polską stację brzegową w służbie stałej zlokalizowano w Pucku w 1921r, która od 1923 obsługiwana była przez marynarkę wojenną.
Pucka stacja wyposażona była w jeden nadajnik iskrowy o mocy 5 KW, jeden odbiornik detektorowy, oraz spalinowy, agregat prądotwórczy do zasilania nadajnika.
Stacja Pucka pracowała początkowo pod znakiem PCK, a następnie dla potrzeb marynarki handlowej pod znakiem SPS.

W 1930r stacja Pucka została zastąpiona przez stację brzegową Gdynia-Radio w skład, której wchodził:
Ośrodek nadawczy - Centrala nadawcza - Oksywie
Ośrodek odbiorczy - Biuro Operacyjne

Stacja Brzegowa Gdynia-Radio spełniała zadania dla marynarki wojennej i handlowej i wykorzystywana była:
a) do celów nawigacyjnych,
b) do celów bezpieczeństwa
c) do radiokomunikacji.


Biuro Operacyjne mieściło się w Gmachu Głównego Urzędu Pocztowego przy ul. 10 lutego w Gdyni, w którym zlokalizowano ośrodek manipulacyjno-odbiorczy.

Biuro Operacyjne dzieliło się na część telegraficzną i część telefoniczną.
W części telegraficznej zostały zainstalowane 3 odbiorniki: pięciolampową superheterodynę jednozakresową na fale 270 — 630 kHz (1111 — 476 m ) i 2 odbiorniki dwuobwodowe reakcyjne na zakresy fal : 15—2 200 kHz (20 000 — 13,6 m) i 1350 — 25 000 kHz (222—12 m ), pokrywające całe pasmo w sposób ciągły w 10 podzakresach przełączanych bez stosowania cewek wymiennych.
Trzy stanowiska telegrafistów były zaopatrzone w klucze manipulujące i przy pomocy czterech linii (jedna zapasowa) kluczowały odpowiednie nadajniki w centrali nadawczej.
Część telefoniczna, obejmuje: dwa odbiorniki superheterodynowe sześciolampowe z automatyczną regulacją czułości, jeden na zakres fal 1 450 — 3 650 kHz (206 —82 m ), drugi na zakres 1 490 — 18 200 kHz (201 — 165 m)( w trzech podzakresach przełączanych), dalej urządzenie do radiotelefonii Duplex wraz z przyłączem do międzymiastowej centrali telefonicznej , urządzenie sygnalizacyjne do komunikacji z dyżurnym technikiem w Centrali Nadawczej, tonownik do nawiązywania łączności ze statkiem przy pomocy telegrafii tonowanej oraz 2 wzmacniacze liniowe.

Część telefoniczna Biura Operacyjnego połączona jest z Centralą Nadawczą przy pomocy pięciu linii dwuprzewodowych kablowych (w tym jedna linia zapasowa, a jedna przeznaczona dla telefonu lokalnego).
Centrala pełniła nieprzerwaną służbę 24-godzinną ze stałym nasłuchem na falach 500 kHz (600 m) i 1 650 kHz (181,82 m ); i na fali tzw. „ krajowej " 1 818 kHz i nasłuch na falach krótkich

Centrala nadawcza - Oksywie
Wyposażona była w sześć nadajników, tworzących trzy niezależne stacje, przeznaczone do różnych celów i do pracy na różnych zakresach fal , a mianowicie:
a) radiostację telegraficzną (sygnał wywoławczy S P H, SPG ) na f a l e średnie i długie,
b) radiostację telefoniczną (sygnał wywoławczy S P C ) na f a l e pośrednie oraz
c) radiostację telegraficzno-telefoniczną (sygnał wywoławczy S P F ) na fale krótkie.

Dane stacji:

SPG działa od 18.10.1930r nadajnik długofalowy 5KW f=94,5 kHz na potrzeby floty handlowej.
SPH nadajnik SM1-K F = 484kHz 1KW.
SPF 1936r 3 nadajniki KF 2KW-CW 0,5KW-AM f=5,505MHz, f=8,235MHz, f=12,335MHz
SPC jeden nadajnik f=1818kHz 2KW.

W 1938r. Centralę Nadawczą na Oksywiu doposażono i zmodernizowano o:
- Dwa nadajniki długofalowe radiotelegraficzne 5KW i o maszty stalowe 60m dla nowych anten
- Dwa średniofalowe radiotelegraficzne 1KW
- Dwa pośredniofalowe radiotelefoniczne 1KW i 2KW
- Trzy krótkofalowe radiotelegraficzno-telefoniczne 2KW z polem antenowym z 5 systemami kierunkowymi
- Nowe połaczenia kablowe telefoniczno – manipulacyjne.

W 1938 oddano do użytku nowy Ośrodek Odbiorczy w Witominie. (obecnie ul. Kielecka 103) Ośrodek wyposażono w pole antenowe o kilku zestawach anten kierunkowych i dookólnych,. 15 odbiorników komunikacyjnych i 6 kontrolnych. Biuro Operacyjne pozostało w Gdyni i połączono z Witominem zostało 20 parowym kablem telefonicznym.
Biuro Operacyjne w Gdyni podlegało pod Centralne Biuru Operacyjne w Warszawie.


CDN

Widok nadajnika SPH
Wnetrze ośrodka manipulacyno-odbiorczego w latach 1931-1936.

O modulacji i antenach







Pozdrawiam

Nic za darmo

RADIOSTACJA SPH.


Stacja SPH składała się z prostownika rtęciowego wysokiego napięcia, z nadajnika SM1, z urządzeń rozdzielczych, manipulacyjnych i kontrolnych wyprowadzonych do centralnego biurka manipulacyjnego, oraz anteny i systemu uziemiającego.

Nadajnik SM1 był przeznaczony do pracy z modulacją telegraficzną lub tonową o dużej stałości częstotliwości w zakresie fal średnich o długości 580—925 m.(325-517 kHz) z mocą 1KW w antenie.

Składał się z generatora wzbudzającego z trzema niezależnymi obwodami nastrojonymi wstępnie na jedna z częstotliwości z zakresu 500, 434 i 380 kHz oraz odpowiednią konstrukcję obwodów strojonych separatora i wzmacniacza mocy i anteny umożliwiającą szybkie zestrojenie nadajnika na jedną z powyższych częstotliwości.
Przełączenie dokonywało się automatycznie w czasie 10 sek.
Generatory wzbudzające zaopatrzone były w skalę wycechowaną w kHz i w metrach
Nadajnik zbudowano przy użyciu triod MT11- generator, MT12- separator- driver i MT9 w
stopniu mocy. Triody drivera i stopnia mocy były neutralizowane.
Sprzężenie między stopniami indukcyjne, a stopień końcowy sprzężony wprost z obwodem antenowym bez użycia obwodu strojonego pośredniego. Antena dopasowana za pomocą wariometru.
Moc w obwodzie anteny wynosiła 1100 do 1300 W na telegrafii nie tonowej i 500 do 600 W na tonowej.
Modulacja (telegrafii) odbywa się w siatce separatora przy pomocy
trzystopniowego tonownika z lampą końcową typ Marconi PX 25. Cewka z rdzeniem żelaznym, stanowiąca indukcyjność obwodu oscylacyjnego o częstotliwości akustycznej i posiada szczelinę regulowaną śrubami, co pozwala na zmianę tonu tonownika w szerokim zakresie.
Głębokość modulacji tonem akustycznym wynosiła około 80%, przy czym punkt pracy
przy telegrafii zwykłej i tonowanej nie ulega wcale zmianie.
Stopień mocy na lampie MT9 firmy Marconii pracował w klasie C.

Nadajnik był zasilany z sieci prądu zmiennego przy użyciu następujących trzech prostowników:
1) główny prostownik rtęciowy z lampą szklaną z zimną katodą, który dostarcza napięcia 5KV –0,5A do zasilania anod wzmacniacza mocy i separatora –drivera.
Prostownik sześciofazowy zawierał szklaną lampę rtęciową z zimną katodą, transformator
główny ( w układzie trójkąt — podwójna gwiazda ) , transformatory wzbudzenia i zapłonu, układ siatek pomocniczych, urządzenia przeciw przepięciowe.
Przez przełączenie zaczepów transformatora wysokiego
napięcia można napięcie obniżyć do 4 k V . Tętnienia prostownika filtrowane na filtrze LC
2) Prostownik manipulacyjny, dający napięcie na
siatki lamp wzmacniacza mocy, separatora oraz manipulacyjnej ,
3) prostownik zasilający obwody żarzenia i napięcia anodowe tonownika.
Antena cztero promieniowa o średnicy ramienia ok.1 metra długości ok. 70 m ; poprowadzona była skośnie od wierzchołka żelaznego masztu wysokości 60 m. Zasilana przy wierzchołku.

Widok stacji SPH prostownika i nadajnika

schemat nadajnika

schemat układu automatycznego strojenia

schemat prostownika WN


CDN
Pozdrawiam

SPC

Sześćset watowy średniofalowy nadajnik telefoniczny S P C (fabryczne oznaczenie M S) pracował na dwóch stałych częstotliwościach: 1650 kHz ( 182 m) oraz 1818 kHz ( 165 m ) stabilizowanych kwarcowo.
Nadajnik był czterostopniowy z modulacją w siatkach ostatniego stopnia do którego doprowadzany był sygnał z modulatora MR60. W stopniu końcowym pracowały dwie lampy MT9F sterowane przez driver zbudowany na MT12.

Ostatni stopień w układzie p u s h - p u l l , zaś trzy poprzednie w układach nie symetrycznych . Dwa pierwsze stopnie, zawierające pentody nadawcze są wyodrębnione jako osobny wymienny generator wzbudzający.W generatorze kwarcowym pracowała lampa DET 7 a w wzmacniaczu seperatorze PC15/100.
Zasilanie WN nadajnika zrealizowano analogicznie jak w SPW.

Widok i schemat ideowy n a d a j n i k a przedstawiają poniższe rysunki.


na zdjeciu od lewej - prostownik wysokiego napięcia, madajnik, modulator






Pozdrawiam

CDN

Radiostacja SPF.
Pod wspólnym znakiem SPF pracowały trzy nadajniki krótkofalowe.

W skład stacji wchodziły: trzy nadajniki MK-2, prostownik wysokiego napięcia, szafy przełączników, modulatora MR60 z wzmacniaczem submodulacyjnym AS3, 3 anteny dipolowe z liniami zasilającymi, oraz organów rozdzielczych, manipulacyjnych i kontrolnych w biurku manipulacyjnym.

P r o s t o w n i k WN 5 kV/1A analogiczny do prostownika stacji S P C i S P H.

Każdy z trzech nadajników przeznaczony był do pracy na jednej częstotliwości stałej stabilizowanej przy pomocy oscylatora kwarcowego.
Założono pracę jednocześnie tylko jednego nadajnika.
Modulacja zrealizowana była w siatce stopnia sterującego na lampie MT12.


Widok modulatora MR 60 i schemat modulatora , oraz schemat ideowy nadajnika przedstawiają poniższe rysunki.


modulator

nadajnik


Pozdrawiam

CDN

Ośrodek Gdynia-Radio dokonał żywota na przełomie 2003/2004.
Jedno z ostatnich zdjęć instalacji antenowych

Nie wiem czy już było, ale przy okazji odświeżenia tematu, wkleję ostatni komunikat pożegnalny, który został nadany przez Gdynia Radio.