Hej,

Mam kilka pytań, może ktoś rozwieje moje wątpliwości:

1. Czy Granger też miał przęsło w Wiejcy? A jeśli nie tam, to gdzie?
2. Gdzie była druga strona Grangera? Też na PKiN?
3. NEC, jak rozumiem miał 5W, jaką moc miał Granger?
4. Fider dla Grangera - zwykły koncentryk?
5. Przełączenie pomiędzy NECem a Grangerem - ile trwało i czy było je słychać u użytkownika końcowego?
5a) Czy wogóle dało się przełączyć dosył bez przerwy konserwacyjnej?

Z góry dzięki za odpowiedzi,

Pozdrawiam,
GM

o grangerze dośc dawno na innym forum rozprawiałem czy istniała pośrednia stacja, teoretycznie fala UHF mogła sobie poradzić z dystansem wawa - rcn choć yaga nastawiona jest z kierunkiem neca.
Dla grangera najlepiej bedzie porównanie z TV analogową i mocą nadajnika TV w przemienniku. ja stawiam na kilkanaście watów. Krotkofalowcy używają w pasmie 70cm najlepszego koncentryka do anten choć jest różnie.
Przełaczanie nec -granger w kazdej chwili - najprościej zrobić można na przekazniku sterowanym z biurka, jesli słuchacze slyszeli jakis stukot w radiu to tylko ten moment przełączenia, moim zdaniem żadnej przerwy. Wtedy audio szło 1:1 a nie jak dziś przełączenia ISDN, sat by nie wyszły bo opóznienie jak z granic ukladu slonecznego.

Też uważam że przełączanie było raczej płynne. GRANGER często pracował podczas złych warunków atmosferycznych, a wtedy podczas słuchania radia nie słyszałem żadnych przerw.

płynne przełączenie audio tzn czas równy około 0,01 sek, to gwarantuje najprostrzy przekaznik.
Dzis trudno rozprawiać o urzadzeniach sprzed 40 lat produkowanych pod scisłe zamówienie takich jak granger. Byc może był używany głownie w wozach reporterskich na żywo analogicznie jak małe, nowsze reporterki analogowe wielkosci dużego CB w wozach RMF z lat 90tych.

Granger pracował na ok. 500 MHz w modulacji WFM /mod.10 kHz, dewiacja ok. 40 kHz/.
Dosył był jednostronny, bezpośredni /PKiN-RCN/.
Sygnał najprawdopodobniej wpięty był w którąś z anten/panel/ kanału E27, na kierunku zachodnim.
Instalacja Grangera pokrywała się z czasem uruchomienia tego kanału.
Były też dwa panele nad małą kulą /choć dosyć krótko/, tu gdzie jest dzisiaj UHF DVB-T.
Moc dostarczona do anteny na pewno wynosiła ponad kilkadziesiąt watów, dochodziła do tego jeszcze sprawność anteny.
Antena Grangera w Konstantynowie, na oko 20-30 elementowa Yaga, zysk także na oko 15-25 dB.
Antena mogła mieć przedwzmacniacz antenowy, wtedy długość i jakość kabla nie ma tak większego znaczenia.
Ew. straty zrekompensuje przedwzmacniacz.
Jeżeli chodzi o więcej proponuję zwrócić się do Roberta.
>Sławek<

No tutaj mówiłbym o nawet 50kHz. Żeby była wiadoma amplituda przebiegu modulującego, łatwiej by określić dewiację

Dzięki pomocy przychylnie nastawionych osób, udało się ustalić trochę więcej informacji odnośnie dosyłu programu radiofonicznego do RCN za pośrednictwem systemu Granger. Był to jak wszystkim wiadomo, rezerwowy dla NEC sposób zapewnienia ciągłości emisji w przypadku awarii lub a przede wszystkim w złych warunkach atmosferycznych w których następowało tzw. zrywanie łącza na dosyle podstawowym które występowało z racji odległości pomiędzy SLR. Wiejca a RCN. Konstantynów. O ile sygnał na Linii PKiN. - Wiejca, był silny i stabilny, bo i odległość, była nie dużą, to pomiędzy Wiejcą a RCN, sygnał miał do pokonania odległość ok. 40 45 km. niekiedy w ekstremalnych warunkach pogodowych jak silna mgła lub ulewy połączone z wyładowaniami atmosferycznymi. Te niekorzystne uwarunkowania, sprawiały zaniki w dosyle programu w systemie NEC. Aby zapewnić ciągłość emisji, system Granger działał tylko na odcinku SLR. Wiejca - RCN. Konstantynów. Takie rozwiązanie w zupełności wystarczało a odpowiednio obsługiwane przez służby dyżurne w obydwu stacjach, sprawiały ciągłość emisji a wszelkie przerwy były nie zauważalne przez słuchaczy programu na fali długiej.

Tadeuszu, jak udało Ci się dotrzeć do tych informacji?

Dołączam się do pytania Łukasza . Skąd te informacje ?

Te informacje pochodzą od osoby z którą kiedyś, na innym forum pisaliśmy trochę do siebie oraz jako pierwsza pogratulowała zarówno mnie jak mi Łukaszowi, za zdjęcia z terenu radiostacji. Prawdą jest to, że ta osoba, związana była jako student, odbywający praktykę zawodową w RCN. Każdy kto śledzi od lat, bez mała dziesięciu i aktywnie uczestniczy w tej naszej przygodzie związanej z Konstantynowem, to na pewno wie o kogo chodzi. Korzystając z okazji, chciałem mu serdecznie podziękować za te informacje jakie dla nas zdobył, które pozwolą nam poszerzyć wiedzę bez różnych niejasności o tym ważnym elemencie wyposażenia RCN.