Sztuczna antena
Sztuczna antena zainstalowana w RCN Konstantynów mogła pochłaniać moc 2000kW. Mogła więc stanowić obciążenie jednego nadajnika przy głębokości modulacji 100% , lub dwóch nadajników bez modulacji. W przypadku obciążenia dwóch nadajników przy pracy równoległej specjalny system blokady uniemożliwiał ich modulowanie. Zasadę pracy sztucznej anteny przedstawia rysunek.
Elementem obciążenia nadajników w układzie sztucznej anteny jest współosiowa rura polietylenowa wypełniona wodnym roztworem sody o stężeniu około 8 gramów na 1 litr wody . Dopuszczano stosowanie dowolnej sody tj. zwykłej, monohydratu, krystalicznej, z wyjątkiem sody kaustycznej. Gorącym kontaktem oporu obciążenia była miedziana głowica zmieniająca kierunek przepływu roztworu w rurze polietylenowej, zaś zimnym uziemiona miedziana stopa do której podłączony był wymuszony obieg roztworu. Dokładny stopień stężenia roztworu dobierano metodą pomiaru oporu. Rura oporowa była obudowana ekranem eksponencjalnym, co gwarantowało niezależność oporu od częstotliwości do 30MHz. Opór roztworu był jednak zależny od temperatury, wobec czego była ona utrzymywana automatyczne w pobliżu wartości 70 stopni Celsjusza. Moc była odczytywana w sposób klasyczny metodą różnicy temperatur i szybkości przepływu roztworu. Prędkość przepływu ustawiano na 1200 l/min.
Równolegle z termometrami pomiarowymi załączone były czujniki temperatury, tworzące odpowiednio gałęzie mostka regulacji średniej temperatury. Każde odchylenie od średniej temperatury 70 stopni Celsjusza powodowało korekcję położenia motorowego zaworu obiegu wtórnego i -przez wymiennik ciepła regulację średniej temperatury roztworu sody w elemencie obciążającym. Zewnętrzny obieg chłodzenia był utworzony przez wentylatorową wieżę chłodniczą z wymuszanym obiegiem wody, o prędkości przepływu do 3000l/m Zasada działania tego urządzenia była następująca : woda, rozbijana na krople za pomocą dysz i przegród ulegała ochłodzeniu przez odparowanie i oddawanie ciepła powietrzu unoszącemu się ku górze dzięki działaniu ciągu kominowego, który był dodatkowo wzmacniany dzięki zastosowaniu wentylatora w górnej części wieży. Dodatkowym składnikiem układu wtórnego obiegi chłodzenia sztucznej anteny był zespół pomp wodnych zlokalizowanych pod ziemią , oraz zbiornik wody.
