Witamy na oficjalnej stronie stronie poświęconej największej, europejskiej radiostacji wraz z najwyższym masztem świata w latach 1974 - 1991. Zawarte materiały mają charakter edukacyjny i popularyzatorski i są jedynymi autoryzowanymi. Kopiowanie bez wiedzy jest zabronione

Linia fiderowa


 

Rozdziały: | Linia fiderowa | Domek antenowy |

 

 

Linia fiderowa w technice radiowej zarówno w systemach nadawczych jak i odbiorczych jest to fizyczne okablowanie przenoszące sygnał radiowy z nadajnika do anteny , nazywane też linią transmisyjną . Podczas prawidłowego działania, w idealnych warunkach fider powinien skutecznie przenosić sygnał w cz bez jakichkolwiek strat, bez promieniowania i pochłaniania jakiejkolwiek energii. Linia fiderowa jest bardzo ważną częścią systemu antenowego, zwłaszcza w pewnych warunkach, takich jak wysokie częstotliwości czy słabe sygnały radiowe lub obydwa czynniki na raz. Okablowanie układu zasilania posiada swoją impedancję, która musi być dopasowana do nadajnika.

 

W przypadku radiostacji w Konstantynowie zastosowano niesymetryczną współosiową linię zasilającą o impedancji 120 omów dopasowaną do impedancji anteny przez czwórnik typu L umieszczony w domku antenowym.

 

Konstrukcja tej linii została opracowana przez firme BrowBoveri, jej elementy dostarczyła w całości na plac budowy za wyjątkiem słupów nośnych i elementów uziemienia. Montaż tej linii był prowadzony przez fachowców BB z udziałem polskich specjalistów. Linia jest konstrukcji pseudokoncentrycznej w ukladzie 24+24 przewodów. Na przewody środkowe oraz zewnętrzne użyto linki miedzianej 3X1,7mm. Średnica rozłożenia 24 przewodów środkowych wynosiła 326mm zaś przewodów zewnetrznych 2000mm. Przewody linii z jednego końca kotwione są za pośrednictwem rozpórki i izolatora przepustowego do ściany budynku radiostacji. Z drugiej strony do ściany domku antenowego do izolatora. Na całej trasie linii fiderowej ustawiono 32 słupy przelotowe o celowo, nierównych odstępach dających różne odległosci przesęł.

 

 

 

Odległość linii zasilającej od wyjścia sumatora mocy, do domku antenowego umieszczonego w pobliżu usadowienia podstawy masztu wynosiła około 600 metrów, natomiast napięcie drgań w/cz wynosiło około 120 tyś volt. Obok trasy przebiegu fidera ułożono wąski chodnik z płytek prefabrykowanych. Podczas pracy cały odcinek linii był nadzorowany a w nocy oświetlony lampami typu ulicznego gdyż przypadkowy kontakt osób niepowołanych z tym przewodem mógł skończyć się tragicznie. Domek antenowy posiadał telefon, sygnalizacje i połączony był kablem teletechnicznym z miejscem dyspozytora w radiostacji.

 

 

Podczas katastrofy masztu, linia fiderowa nie uległa poważniejszym zniszczeniom, jednak w okresie pózniejszym została zdemontowana.

 

 

 

 

>> powrót