Układ konstrukcyjny

Przekrój masztu posiadał kształt trójkąta równobocznego o długości boku 4,8m. Wysokość standardowego członu wynosiła 7,5m. – wyjątkiem był ostatni element masztu, ilość członów – 86. Masa konstrukcji wynosiła 577t, w tym trzonu masztu 451t. Masa całkowita jaką maszt wywierał na fundament szacowano na 1100t!

Poszczególne człony łączono za pomocą kołnierzy skręcanych śrubami M42. Rury krawężnikowe miały 245mm średnicy, przy czym posiadały zmienną grubość ścianki – 34mm w dolnych partiach, oraz 8mm w górnych. Do zwiatrowania użyto rur o przekroju 103mm i 133mm. Do konstrukcji elementów masztu założono następujące gatunki stali: R45 i R35 (dla rur) oraz 18G2A i St3S (dla blach). Liny odciągowe główne były produkcji Polskich Zakładów Lin w Sosnowcu. Wykonane z drutu ocynkowanego, miały stałą średnicę 50mm, lecz były o zmiennej wytrzymałości. Pierwsze cztery dolne piętra odciągów wytrzymywały siłę 1400MPa, natomiast ostatnie 1600 MPa. Odciągi były prowadzone pod kątem 42÷55o. Ogólna smukłość masztu ? była standardową dla tego typu budowli, wynosiła 133. Smukłość jest to stosunek wysokości do długości boku. Obciążenia szadzią oraz wiatrem wyliczono indywidualnie. Przykładowo dla wysokości 350m obciążenia wiatrem przyjęto wartość 1,75kN/m2, natomiast grubość warstwy oblodzenia oszacowano na 4,0÷7,0cm. Współczynnik opływu dla oblodzenia przyjęto 0,65. Stal produkowała Huta Batory. Elementy masztu wstępnie prefabrykowano w Zabrzu, skąd wysyłano do Krakowskiego ELBUD-u w celu ocynkowania warstwą od 110 do 140 mikronów, następnie trafiały na docelowy plac budowy w Konstantynowie.

Na miejscu w jednej z hal znajdowały się stanowiska scalania segmentów, doposażenia w dodatkowe elementy, drabiny włazowe, pomosty, bariery itp. W drugiej hali gotowe człony były piaskowane, galwanizowane, pokrywane podkładem farby chromianowej, następnie malowane na biało lub czerwono farbami ftalowymi. W tym miejscu warto dodać, że technologia zabezpieczenia antykorozyjnego masztu została opracowana przez naukowców z Instytutu Mechaniki Precyzyjnej w Warszawie. Każdy gotowy element masztu był ponumerowany i dla pewności skręcany na ziemi ze swoim następcą, aby wykluczyć ewentualne niedopasowania np. otworów w kołnierzach. Prawidłowość scalania była również sprawdzana metodami geodezyjnymi. Jeśli wszystko spełniało oczekiwania, elementy rozłączano i pojedynczo wciągano.

Opis elementów

Stopa masztu -

Był to najcięższy element masztu- ważył 20 ton.

Elementy z pomostami -

Były dwa (nie licząc ostatniego) rodzaje elementów z pomostami. Sama budowa pomostów nie różniła się (Rys.6.), różna była ich wysokość zainstalowania jak i przeznaczenie danego elementu. Segmenty przystosowane do zaczepiania odciągów lin głównych (Rys.4.), posiadały pomosty w wysokości 2/3 każdego z nich, natomiast zwykłe (Rys.5.), zawsze na dole. Tu ciekawostka, sam pomost instalowany był na elemencie poniżej a barierka na następcy. Maszt posiadał 5szt. (Rys.4.) oraz 11szt. (Rys.5.). Na tych segmentach montowany były po dwie oprawy przeszkodowe na ścianę - łącznie 6szt x 200W. Waga elementu to ok. 7,5 t.

Elementy ze spocznikami -

Tu podobnie jak w przypadku z pkt. 1. Spoczniki instalowane na dolny elemencie, natomiast barierka na następcy – ilość szt.18.

Ostatni element masztu -

Element więczący maszt, charakteryzował się najmniejszą wysokością oraz nieco inną budową pomostu. Na szczycie znajdowała się oprawa z dwoma żarówkami o łącznej mocy 2 kW. Na pomost można było dostać się jedynie drabiną. Ostatni przystanek windy był 10m niżej.

Układ konstrukcyjny i ogólne wymiary masztu.

powrót