Sumator- opracowanie mgr inż. Witold Czowgan
Sama idea zasady działania układu sumującego była dość prosta . Z pulpitu sterowania można było wybrać jedną z trzech konfiguracji za pomocą trzech przycisków
1. N1+N2 = fider
2. N1 = fider, N2 = antena sztuczna
3. N1 = antena sztuczna, N2 = fider
4. N1+N2 = antena sztuczna ale BEZ modulacji. Ta funkcja wymagała ręcznych manipulacji w sumatorze.
Jak wiadomo sztuczna antena zaprojektowana była na max 2MW , natomiast przy załączeniu modulacji m=100% przy 2 MW fali nośnej moc tracona w antenie wyniesie 3 MW! (P(m)= P(1+m^2/2). Inspektorzy z PR żałowali, że nie można wykonać pomiarów parametrów(zniekształcenia + szumy) dla pracy równoległej.
Na szczególną uwagę zasługuje budowa przełącznika antenowego . Sterowany był za pomocą silnika elektrycznego o mocy 200W .
Styki przenoszące 2 MW mocy wykonane były ze stopu rodu .
Schemat obrazujący czynności potrzebne do załączenia czwartej konfiguracji (N1+N2=sztuczna antena ) z zastosowaniem blokady modulacji .
Przy okazji omawiania panelu sterowania pracą urządzenia sumującego warto wspomnieć o systemie blokady mechanicznej . Elementami wchodzącymi w skład tego systemu były specjalne klucze umieszczone na głównym panelu sterowania.
Sumator ma dwoje drzwi, stąd 2 klucze, te poniżej. Aby je wyjąć, należy wykonać czynności:
1. Wyłączyć nadajniki i wyjąć po jednym kluczu z gniazda blokady mechanicznej NADAJNIKÓW (przy drzwiach kontenera modulatora). Klucze można wyjąć dopiero po przekręceniu dźwigni uziemiacza wszystkich wysokich napięć.
2. Klucze z nadajników wkłada się do górnego gniazda blokady mechanicznej sumatora. Dopiero ich obecność pozwoli na uruchomienie dźwigni uziemiacza SUMATORA. i wyjęcie jego kluczy. Klucze oczywiście nie brały udziału w procedurze sterowania urządzeniem sumującym . Było to zabezpieczenie zapewniające bezpieczeństwo obsłudze .
