Plany odbudowy masztu
|
List do Prezesa PR |
Drugi list do Prezesa PR | Odpowiedź ministra skarbu |
Katastrofa |
Po katastrofie masztu rozpoczęła się dyskusja dotycząca jego odbudowy. Ostatecznie opracowano nowy projekt masztu o tej samej wysokości, lecz o zmienionej , odpowiadającej obecnym trendom projektowania, konstrukcji. Projekt był poprzedzony pracami studialnymi mającymi na celu wybór najkorzystniejszych parametrów technicznych. Przedmiotem analiz była :
- optymalizacja wymiarów poprzecznych masztu i przekrojów prętów,
- optymalizacja masztu przy różnej liczbie poziomów odciągów,
- racjonalność stosowania prętów z rur, przekrojów pełnych i innych,
- analiza statyczno-dynamiczna masztu w wypadku awarii jednej z lin odciągowych,
- analiza odkształceń trzonu masztu o kracie wielokrotnej, analiza dynamiczna i metoda tłumienia drgań,
- monitoring sił w linach i ugięć masztu.
Ze względu na centralną lokalizacje (w środku Polski), zapewniającą optymalny zasięg radiostacji, i w celu uniknięcia prowadzenia procedury ustalającej nowe usytuowanie oraz uwzględniając stan wyposażenia istniejącego ośrodka, zdecydowano się utrzymać dotychczasową lokalizacje, a wysokość projektowanego masztu przyjąć taką samą jak masztu zawalonego.
Główne cechy obiektu były następujące:
- wysokość H = 646,00 m,
- trzon o przekroju trójkąta równobocznego o boku B = 4,50 m,
- krawężniki w przęsłach OA-CE z prętów pełnych o średnicy 170 mm (fd = 270 N/mm2),
- krawężniki w przęsłach EF-GH z prętów pełnych o średnicy 150mm (fd = 185 N/mm2),
- skratowanie ścian: krata typu W z rur 114,5 x 7,1 mm (stal R35),
- łączniki, śruby ze stali nierdzewnej klasy 8.8,
- liczba poziomów odciągów 7,
- liny odciągów jednozwite o średnicy 45 mm (fd = 1400 N/mm2),
- połączenia odciągów do urządzenia napinającego od strony fundamentu i trzonu masztu - dwuprzegubowe w płaszczyznach wzajemnie prostopadłych, izolatory produkcji kanadyjskiej,
- fundamenty istniejące z niewielkimi zmianami przy odciągach,
- monitoring komputerowy do celów kontrolno-pomiarowych sił w odciągach i odkształceń trzonu masztu,
- komunikacja dźwig towarowo-osobowy i drabina,
- oświetlenie przeszkodowe,
- rura dostrojna o średnicy 160 mm na kable elektryczne, umieszczone wewnątrz masztu,
- na odciągach tłumiki drgań.
Stosowanych w rozwiązaniach światowych ( analizowano szerokości boku B = 4,00, 4,20, 4,50, 4,80, i 5,00 m oraz liczbę poziomów odciągów n = 5, 6 i 7 ). Przyjęte rozwiązanie spełniało wymaganie, aby w przypadku zerwania jednej liny maszt nie utracił stateczności, w sytuacji gdy prędkość wiatru nie przekracza 100km/h. Bezsłupowe skratowanie trzonu masztu (w kształcie litery W) przyjęto po przeanalizowaniu sześciu różnych układów, uwzględniając uwarunkowania wykonawczo-montażowe. Spełniał on w sposób najbardziej korzystny warunki wytrzymałościowe, montażowe i eksploatacyjne. Krzyżulce z rur ocynkowanych zewnętrznie i wewnętrznie, otwarte dzięki połączeniom śrubowym, nie zatrzymywały wody. Połączenia prętów skratowania z narożnikami na śruby nierdzewne o wysokiej wytrzymałości klasy 8.8, kategorii B, obliczono na poślizg styku w stanie granicznym użytkowania, a na ścięcie lub docisk łączników w stanie granicznym nośności. Połączenia mniej obciążone zaprojektowano na śruby klasy 5.8, kategorii A.
Trzon masztu składał się z segmentów montażowych wysokości 9,00 m. Segmenty miały być montowane na budowie z pojedynczych elementów przygotowanych uprzednio w warsztacie wytwórczym, wyłącznie z zastosowaniem połączeń śrubowych. Trzon masztu zaprojektowano jako podparty przegubowo na izolatorze ceramicznym. Siła z trzonu masztu na istniejący fundament centralny miała być przekazywana przez specjalny ruszt. Dolny segment trzonu dostosowano do podniesienia masztu za pomocą podnośników hydraulicznych, w wypadku konieczności wymiany izolatora. Montaż miał być prowadzony na konstrukcji imitującej izolator.
Odciągi masztu zaprojektowano z lin jednozwitych łączonych do trzonu i do urządzenia napinającego od strony fundamentu podwójnie przegubowo, w płaszczyznach wzajemnie prostopadłych. Liny miały mieć tylko dwa izolatory (przy trzonie masztu i przy fundamencie odciągu). W ramach ochrony konstrukcji przed korozją, co miało zapewnić jej długi okres eksploatacji i ograniczyć konieczność renowacji powłok do minimum, przyjęto podstawowe zabezpieczenie trzonu przez ocynkowanie warstwą cynku grubości 200 ľm i dodatkowym zabezpieczeniem powłokami malarskimi, których ostatnie warstwy miałby być jednocześnie oznakowaniem przeszkodowym. Liny odciągów I klasy jakości miały być z drutów ocynkowanych.
W skład wyposażenia weszły następujące elementy:
- dźwig towarowo-osobowy,
- pomosty i bariery,
- drabina,
- instalacja energetyczna,
- instalacja oświetlenia przeszkodowego.
Dźwig towarowo-osobowy buł urządzeniem przystosowanym do pracy w różnych warunkach atmosferycznych i zapewniał transport 3 osób z prędkością około 0,5 m/s. Drabina była usytuowana w bezpośrednim sąsiedztwie dźwigu, tak aby w czasie awarii dźwigu można było z niej skorzystać. Przy drabinie co 25 m miały być wykonane spoczniki z barierą. Drabina miała być zaopatrzona w kosze ochronne z przerwami na spocznikach i pomostach do obsługi świateł przeszkodowych. Projekt wykonano w Zakładzie Projektowania Centrum Radiokomunikacji i Telekomunikacji TP SA pod kierunkiem inż. Edwarda Sobczyk
